Pag gising palang sa umaga bukam bibig agad "hay....umaga na naman..papasok na naman...ano na naman kaya ang dalang problema ng araw na ito? Ano na naman kaya iuutos ng boss ko? Makikita ko na naman ang pag mumukha ng best friend ko...traffic na naman...ang init...ang sikip...ang baho...ang ingay...sino kaya at mauutangan? Due date na naman...Mis ko na pamilya ko (pag OFW)....bakit wala pa akong boy friend? bakit wala pa akong girl friend? asan ka na ba? Bakit wala ka pa? Basilyo...Crispin? Asan na kayo....hehehe...Let us stop this kung ito tayo...
OO mahirap naman talaga, masakit, makirot, malungkot..pero kung ito ng ito ang focus mo....ito nalang lagi ang makikita mo..pa pangit ka lang at tatanda...at kahit isipin mo ng isipin ang lahat ng problema mo, ng kapit bahay mo at pati ng planetang ito...di naman mababago sitwasyon mo....magkakasakit ka lang...kaya pwede ba...LETS STOP BEING NEGATIVE AND LET START TO APPRECIATE LIFE. Instead of looking at those "negative things" let us focus sa mga magandang bagay na meron tayo...Lets start to count our blessings and thank those people in our life that contributes to our well being.
Isang bagay na natutunan ko sa buhay na ito is to number my days kasi hindi natin hawak ang buhay natin..Anything can happen in a blink of eye. I may still be here tomorrow, maaaring wala na din.
Kaya ako I choose to be thankful sa bawat umaga na nagigising ako at sa bawat gabi na matutulog na ako...it means God has given me His travelling mercy for the whole day kaya eto ako at nakahiga sa kama para matulog at magpahinga.
I also learn to thank those people who have contributed to my life. Sa mga taong ibinigay ng Diyos sa akin para ako ay maging ako. Sa mga taong tumulong sa akin para marating ko kung san man ako naruon ngayon. Sa mga taong tumulong sa akin, nag pasaya sa akin, nag paluha sa akin at dahil sa pag luhang iyon ay may natutunan ako. Sa mga taong nag mahal sa akin at dahil sa pagmamahal na yun nakita ko ang ganda ng buhay. Ang sarap ng mabuhay ng may minamahal at nag mamahal.
Kaya instead of looking on the negative side of life, focus on the things na meron ka and learn to thank people.
Thank your parents kasi without them, wala ka sa mundong ito. Kung nag trabaho sila para mabuhay ka, kung nag pakahirap sila para mapa aral ka....Call them and say "Thank you Mom..Thank you Dad"....
Thank your mom for bringing you in her womb for nine months...thank her for taking care of herself to ensure na normal kang lalabas sa mundong ito...
Thank your siblings for being there nung mga bata pa kayo...Pasalamat ka kung inubusan ka ng ulam, inasar ka nung bata ka, lagi kang taya pag taguan...lagi kang kulelat sa takbuhan....tinukso ka..inaway..pinag taguan...
Thank those times kasi those are treasures of your childhood days...
Thank your spouse,...pinag luto ka, pinag plantsa ka, pinagsaing ka, kinutuhan ka, pinag linis ka ng banyo, tiniklop ang mga damit mo kahit gulo ka ng gulo...nagta trabaho siya, nag sideline siya, nag business siya just to ensure na may pera kayo na magagamit...thank your spouse for just being there for you nung nalulungkot ka, nung may sakit ka, nung may LBM ka, nung may monthly period ka, nung umiyak ka kapapanood ng telenobela at Korea nobela....Give thanks to this...Blessings ito kapatid...
Thank your children for studying hard, for being a kid, for being a baby..for being makulit, for being malambing..for being minsan matigas ang ulo kasi it developed your patience and love...yes,,,kahit anak natin sila, we should appreciate them being a part of our life...marami dyan didn't have the luxury of being called a "Mom or Dad"...
And lastly....Thank God!
God has been guiding us, feeding us, correcting us,loving us... Lets thank God for every single second of our life...kasi without Him..wala tayo...
Start to say thank you and appreciate life gaano man ito kahirap...Remember, we would not appreciate the good time if never knew the bad times....Kaya ako...kung sino ka mang nagbabasa ng post kung ito...Salamat sa Diyos sa buhay mo...at maraming salamat for taking time in reading my blog...Thank you and God bless you!
No comments:
Post a Comment